0
0
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آیت الله جوادی آملی در گفتاری به موضوع «خطر اعتیاد به نادانسته سخن گفتن» پرداخت و اظهار کرد: شیطان پس از آنکه کسی را به سو و فحشاء واداشت، به او دستور می‌دهد تا چیزی را که نمی‌داند به خداوند نسبت دهد: «إنَّما یَأمُرُکُم بِالسُّوءِ والفَحشاءِ وأن تَقولوا عَلَی اللّهِ ما لاتَعلَمون» و چنین نسبتی، تشریع و بدعت و از بزرگ‌ترین گناهان و با علم و عمد در حد کفر است.
به روایت مهر، مرجع تقلید شیعیان گفت: از اینجا راز تأکید و اصرار قرآن‌کریم بر ضرورت تنظیم سیره انسان به نحوی که جاهلانه سخن نگوید، روشن می‌شود، زیرا آنگاه که انسان را به این ادب دینی مؤدب کرد می‌تواند خطر جاهلانه سخن گفتن در مسائل دینی را به او بیاموزد.
وی ادامه داد: بر همین اساس، اساتید و علمای ربانی در بیان برنامه و مواد و مبانی عالم شدن، با استفاده از حدیثی از حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) می‌گفتند: انسان با داشتن سه نوع سرمایه عالم می‌شود. سرمایه نخست، قرآن کریم است. دوم سنّت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) و سوم گفتن «لاأدری» و «نمی‌دانم» است [۱]؛ یعنی بداند که نمی‌داند. ثقلین، یعنی قرآن و عترت (علیهم السلام)، مبادی فاعلی و به تعبیری دیگر منابع علم هستند و مبدأ قابلی آن این است که شخص بداند که نمی‌داند و تا چیزی را نداند آن را نگوید. اگر کسی خود را دانا پنداشت، از کتاب و سنت استفاده نمی‌کند، اما چنانچه بداند که نمی‌داند خود را نیازمند به بهره‌گیری از آن دو می‌بیند.
آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: اگر کسی عادت کرد جاهلانه سخن بگوید، یعنی در مطلب عقلی چیزی را که نمی‌داند بگوید یا بنگارد، و در مطلب نقلی چیزی را که سند ندارد بازگو کند، هرچند ابتدا تنها در مسائلِ عادی چنین عمل کند، لیکن به تدریج عادت می‌کند در مسائل اعتقادی و دینی نیز چیزی را که نمی‌داند به خدا و پیامبر او (صلّی الله علیه وآله وسلّم) نسبت دهد.
27218
